Sentimentaliteit

Soms heb je van die avonden waar je teveel biertjes op hebt en iets teveel slap lult. Op dat moment komen de hits uit je verleden bovendrijven in je hoofd. Om de beurt gaan jij en je vrienden op Youtube filmpjes opzoeken en deze op halfnuchtere toon evalueren. Alle skeletten worden uit de kast getrokken. Niks en niemand wordt gespaard.

Neem bijvoorbeeld dit juweeltje uit mijn jeugd: 'Hail and Kill' van Manowar

Dit nummer brengt me terug naar groep 8. Ik ben twaalf en helemaal gek van metal. In mijn stripagenda teken ik alleen maar hamers, bloederige hamers en hamers in hoofden. Wat een tijd. Nu luister ik naar zoete stemmen zoals John Mayer, maar toen was ik nog een harde baas. Keihard.

Naast zulke mooie herinneringen, zoals dat tekenen, komen natuurlijk ook die gevoelens van schaamte en afwijzing die horen bij zo'n vroeg-puberaal stadium. Op de rooms-katholieke basisschool waar ik mijn laatste maanden in groep 8 versleet, werd mijn muzieksmaak niet zo gewaardeerd. Of ik "niet even Paul Elstak" wilde draaien op het schoolfeest. Ellende, ik was er dagen ziek van.

Met veel kwetsbaarheid laat ik mijn hitjes van vroeger, nu dan ook horen aan mijn vrienden. Die vragen mij daarna dan vriendelijk om deze nooit meer op te zetten. Net als vroeger. Gezellig.