Dit werd afgelopen donderdag pijnlijk duidelijk in een gesprek met een vrouwelijke studiegenoot. “Wij starten een nieuw weblog als tegenwicht aan jullie twitterende en bloggende mannen!”, zei J. met een verbitterde en verwijtende stem. Het was het begin van een verhitte discussie tussen de zwevende zetels aan de bar van café Schommelen, ons stamcafé. Want “wij” mannen waren “seksistisch” bezig.
Eerst wat voorgeschiedenis: aan het begin van het studiejaar heeft mannelijke studiegenoot E., het weblog ‘het rondje van Pavlov’ opgericht en een aantal ambitieuze medestudenten, waaronder ik, uitgenodigd om daarvoor te schrijven. In totaal zes mannen. Een zestal dat toevallig ook zeer actief is op sociaal netwerk Twitter en zich graag profileert op internet.
Hiermee hebben we kennelijk de Opzij-lezers uit ons studiejaar tegen het hoofd gestoten, aangezien zij nu besloten hebben een tegen-weblog te starten: een soort ‘rondje van Paula’.
Op zich een bewonderingswaardig initiatief, ware het niet dat ze het doen om de verkeerde redenen, namelijk hun eigen vrouwelijke chauvinisme en niet uit eigen interesse of ambitie. “Omdat jullie een seksistisch blog zijn begonnen”, liet J weten.
Op de vraag ‘waarom ons blog dan vrouwonvriendelijk was?’ kwam geen duidelijk antwoord. J “kende een jongen die veel twitterde en arrogant was”, dat maakte ons natuurlijk ook meteen misogyne klootzakken; “wij schreven over vrouwonvriendelijke dingen”, zoals wetenschappelijk onderzoek naar sperma, een tripje naar Friesland en de intocht van Sinterklaas – inderdaad, die vrouwenhaat zit er wel duidelijk in.
Ik ontken niet dat er een onmiskenbaar mannelijk geurtje hangt rondom dit weblog, maar niks waaruit blijkt dat we vrouwen niet respecteren. Sinds kort schrijft zelfs studiegenote I. voor ons. Nota bene een vrouw.
Ik vind het eigenlijk nogal seksistisch van al die vrouwen, die zich kennelijk aangevallen voelen door onze bedrijvigheid en bang zijn ondergesneeuwd te worden door ons zogenaamde ‘succes’ en zich daardoor moeten profileren als jaloerse krengen. Onvolwassen eigenlijk, want niemand weerhield hen toch - voor of na ‘Pavlov’ – om ook in de blogosfeer ‘succesvol’ te worden? Op dit moment nam ik het hele vrouwelijke initiatief niet meer serieus.
Maar na dit J verteld te hebben, werd het nog erger: “Je moet je niet zo aangevallen voelen hoor, Hans. Ik heb helemaal niet gezegd dat we dit vanwege jullie doen. Dat was studiegenote L.” Waarop ik J aansprak op wat ze net letterlijk gezegd had, over onze “arrogantie”, ons “machogedrag” en onze vermeende “vrouwenhaat”. “Nee, dat was een ander standpunt aanvallen” dan het hare. “Hans voelt zich in zijn mannelijkheid aangetast” zei ze bits waarna ze terstond vertrok.
Ik bleef verbaasd achter. Ik wreef in mijn ogen. Waren we net dertig jaar terug in de tijd gegaan? Tatoeëren deze dames over een week allemaal ‘baas in eigen blog’ op hun lichaam? Ik moet er niet aan denken, al zou het voor de vrouwen een geweldige eerste blogpost opleveren.
an, nietwaar?
om kreeg. Volgens mij kreeg ze het idee toen ze ongesteld was en met een box Kleenex naast zich voor de 843e keer haar boxsets van Dawson's Creek en The OC aan het kijken was. 
Robert Enke, de Duitse doelman die dinsdag dood werd aangetroffen, blijkt geen zelfmoord te hebben gepleegd. Onderzoek van sportjournalist Hugo Borst lijkt te bewijzen dat de keeper van het leven is beroofd. Voetbalcoach Ron Jans is de voornaamste verdachte in wat de Duitse politie inmiddels een moordonderzoek noemt. De 32-jarige doelman kampte al jaren met psychische problemen, maar zou zelfmoord nooit hebben overwogen. ‘We dachten met liefde alles te kunnen overwinnen’, reageerde weduwe Teresa dan ook geschokt op de zogenaamde zelfdoding. Enke was na mislukte avonturen bij FC Barcelona en Fenerbahçe juist aan een tweede leven bezig, als eerste keeper van zowel Hannover 96 en het Duits nationaal elftal. Met zijn goede vorm speelde hij zichzelf in de kijker van Ron Jans, afzwaaiend trainer van FC Groningen.
Het FC Groningen van Jans presteert dit seizoen uiterst wisselvallig, en moest tot op heden al achttien tegentreffers incasseren in de competitie. Jans ging daarom op zoek naar een nieuwe doelman, en zag in Robert Enke zijn ideale versterking. ‘Jans en Enke hebben meerdere gesprekken met elkaar gehad, en waren mondeling al tot een transferovereenkomst gekomen’, zegt journalist en columnist Hugo Borst.
Borst kreeg lucht van de onderhandelingen toen Ron Jans onlangs een interview met hem afzegde. De redenen hiervoor niet gelovend, volgde Borst de trainer naar het Duitse Eilvese, waar hij getuige was van een ontmoeting tussen Jans en Enke. ‘Ik rook natuurlijk een primeur, dus ik ben Jans blijven volgen en heb hem in totaal zes keer met Enke zien afspreken’, aldus Borst. De laatste keer dat hij Jans naar Duitsland volgde was afgelopen dinsdag, de dag dat Enke stierf.
Duitse politie bevestigde woensdag dat Enke een afscheidsbrief had achtergelaten, en dat daarom niet meer aan de doodsoorzaak werd getwijfeld. Hugo Borst rook echter onraad, en deed navraag bij vrienden van Enke. Buurman Tobias Elsaesser gaf vervolgens de verklaring die Borst naar de politie deed stappen. ‘Hij vertelde me dat Robert Enke was teruggekomen op zijn mondelinge overeenkomst met Ron Jans, en dat hij Jans hierover afgelopen maandag had ingelicht.’
Borst nam contact op met de politie, ervan overtuigd dat er van toeval geen sprake kon zijn. Analyse van de afscheidsbrief en aantekeningen van Ron Jans toonde direct aan dat het om hetzelfde handschrift ging. Hierop werd FC Groningen benaderd, met de mededeling dat Jans officieel verdachte is in de zaak, en het verzoek het werkschema van de verdachte over te dragen aan de rechercheurs.
‘Het is dus geen toeval dat FC Groningen woensdag het vertrek van Jans aankondigde’, verklaart Borst. ‘Vrijwillig is het allerminst. Hij wordt de laan uitgestuurd in een poging de goede naam van de club te behouden.’ De Duitse politie heeft inmiddels een officieel uitleveringsverzoek ingediend, en verwacht Jans op korte termijn in staat van beschuldiging te kunnen stellen.
Voor ik de miljoenen lezers van Pavlov over me heen krijg: dit is natuurlijk allemaal niet waar hè, mensen!Ron Jans zou hiervoor nooit gepakt worden, daar is hij veel te gehaaid voor.
Foto: Paulblank
word je harder en negeer je ze met je blik op oneindig.
Door: Ilse Geijsel| The Daily Show With Jon Stewart | Mon - Thurs 11p / 10c | |||
| The 11/3 Project | ||||
| ||||
Geef toe, het was de enigszins vulgaire en pornografische titel die je deed besluiten dit artikel te lezen. Dat alleen al maakt jou een vies ventje. Een smeerlap die zijn lusten niet weet te bedwingen. Zelfs niet wanneer het kruipende, krioelende, vliegende of zwemmende beestjes betreft.
Het blijkt dat mannen met een grotere width-to height ratio (WHR), oftewel de verhouding van de afstand tussen de uiterste jukbeenderen en de afstand van de wenkbrauwen tot de bovenlip, als agressiever ervaren worden door anderen en dat ook in werkelijkheid ook vaker zijn.
Nu heeft een Duitse onderzoeksgroep, waaronder bioloog Sven Wuertz een methode ontwikkeld om gekweekte kaviaar van de illegale te onderscheiden. 
Als ik een blik werp naar mijn mannelijke medestudenten, valt mij al gauw één ding op.
Mijn wereld is in duigen gevallen; mijn geschiedenis is vals gebleken. De aarde begint te schudden, breekt open en slaat diepe kloven in de grond. Mijn leugenachtige herinneringen van vroeger glijden langzaam weg in de grenzeloze diepte.
Beroepscriminele Gwenette Martha is weer opgepakt. Dat laat justitie weten. De negroïde vrouw, wiens naam eerder doet denken aan een roodgeverfde kapster dan aan een doodgeverfde gangster, is woensdagmiddag in Antwerpen in een lingeriewinkel aangehouden. Terwijl de criminele een lingeriesetje paste in een pashokje, werd zij overmeesterd door een arrestatieteam. De vuurwapengevaarlijke criminele werd gezocht voor onder andere heroïnehandel, zware mishandeling, witwaspraktijken en valsheid in geschrifte en wist zich vorig jaar met een vijl uit haar cel te bevrijden, om vervolgens verkleed als man ongehinderd naar buiten te kunnen lopen. Sindsdien werd Gwenette zowel door binnen- als buitenlandse recherchediensten op de hielen gezeten.
‘Het land van tegenstellingen’. Clichématiger kan het bijna niet. Tik het in op Google en je bent na de eerste zes hits, zes verschillende landen wijzer. Ikzelf daarentegen, als bijklussend reisjournalist met een voorliefde voor dergelijke afgelikte perifrases, doe er graag nog een schepje bovenop:
waarmee ik deze inhoudsloze poppenkast in gang ga zetten als bungelende majorettepoppen. 
, Stop en Rewind de herinneringen van ’28 met hun knokige voeten vervuilen.
Met behulp van een camera zoals deze SenseCam van het bedrijf Vicon hierboven is het mogelijk je hele leven te documenteren. Om de dertig seconden maakt de camera, die je draagt om je nek, een foto van waar je op dat moment mee bezig bent. Ook reageert de camera op veranderingen in je omgeving of als mensen voor je gaan staan, daar maakt hij dan ook weer een foto van. Al deze foto's stel je vervolgens beschikbaar op je eigen kanaal op internet. 
