Sinterklaas is weer in het land

"Ik sta hier al sinds half 10", kraait een moeder met een plat Rotterdams accent. Haar vaal-blonde permanent wappert boven een verzameling rimpels die bij elkaar lijkt te worden gehouden door een verschoten windjack. "En dan nog zie ik verdomme nog niks door alle volwassenen die voor me gaan staan."

Tja, als ik al om half 10 had gestaan, was ik wat meer vooraan gaan staan. En stond ik niet achter een betonnen paal aan de zijkant van het podium. Dan vraag je erom.

De toon is in ieder geval gezet voor een gezellige middag in Schiedam. Op de Grote markt dringen honderden ouders en kinderen om een glimp op te vangen van de goede Sint als hij het plein betreedt. Er wordt geduwd en getrokken, maar natuurlijk ook gezongen. Kinderen verkleed als pakjes tollen rond op het podium, een scene die zo gestolen kan zijn uit 'Alles is Liefde', en dat waarschijnlijk ook is. Alleen mis ik de kittige vrolijkheid van Carice van Houten.

Er klinken wat liedjes en de Goedheiligman spreekt onverstaanbaar naar de verzamelde massa. Onderwijl proberen moeders met kinderwagens en loslopend kroost een plek vooraan de bemachtigen. "Gewoon wegduwen die grote mensen", roept een Sherida-ketting dragende moeder. "Sinterklaas is voor kinderen", sneert weer een ander. De hardst roepende moeders lijken aan de winnende kant te zijn, schoorvoetend wijken mensen uiteen en laten de kinderen én moeders door. Het is een vreemde gewaarwording, maar een uitermate interessant sociaalpsychologische situatie.

De Sint lijkt het hele gebeuren na een kwartier alweer zat te zijn en laat de entertainment over aan tweede- en derderangs pieten, die wanhopig huppelend de massa mensen proberen te entertainen en op het plein te houden.

Moeders trekken hun kinderen met zichtbare wanhoop en moeite weer weg van het tafereel. Hier hadden ze nu de hele dag op gewacht. Een beetje dringen, territorium afbakenen, zeuren en zingen. "Het is doodvermoeiend", zucht een moeder die waarschijnlijk twintig jaar geleden al haar perzikkenhuidje verruilde voor gelooid leer. "Maar als jij kinderen zou hebben, dan zou je dit ook doen. Dat begrijp je toch wel?" Het is bijna smekend. Ik knik maar snel, en bedenk dat ik mijn kinderen later gewoon op de bank zet met een stapel kruidnootjes. Hoef je niet zo vroeg op en zie je alles, inclusief zeurende en schreeuwende moeders.

BONUS: FILMPJE!